Twi-eduusendthen

Ein Mundartgedicht zum tausendjährigen Bestehen von Anrath.

Eejendlich öss et schaad doadröm, Twi-eduusendtehn, dat öss no öm. 0n wie et sech dann och jehüert, en Anroeth woad dat jood jeviert.

Deä Börjerverein, dat mot m’r loave, deä stong beem Viere janz doa boave. Möt d’r Neujoahrsempfang, doa fing et aan, on et heel et janze Joahr sech draan,

weil Anroeth joa, däm Heribert sei Dank, zönk duusend Joahr all woar opjank. Selvs deä Meisner leed et sech neet neähme, en Heriberts Stappe en tu treäne,

weäjes dat deä joa vör duusend Joahr, däm Meisner sinne Vorjänger woar. Als Triptichon en Donauwelle, di-ene se Heribert an de Kerk herstelle.

Doamöt se Anroeth beäter kenne liehre, di-en m’r de Lüh duur Anroeth füehre. Christoph, Friedel, Annemarie on et Karla wi-ese dann de Lüh,

wat Anroeth sue vör Schönheit hat, deä Friedel fuhr sojar me’m Rad. On bee Engels Hans en C!üerath henge, koos m’r de Exmoor-Ponys fenge.

De Leddschesweäver songe em Chor : „ Koom tu jlööve, ävver woahr, Anroeth wödd no duusend Joahr „ Völl Vereine meeke möt, jedder breit dann irjendjätt.

Et woad jelacht on och jesonge, dat Fess woar ronkerröm jelonge. Am Eng van’t Joahr, dat koss neet schaade haat d’r Börjerverein wier enjelade,

öm dat Joahr möt Sekt on och Rakete, janz manierlich afftuschleete. Deä Mönk, deä dien dann och vermelle, en Vief-Jang-Menü dann optustelle.

On dat wödd noo he vermellt, d’r Stohljang woar neet mötjetällt! Hoot avv, sue kann ech noo blues saare, wat deä Mönk dann doa hät opjedraare,

doavüer moss, ech well no hee neet Iüüje, heä mindestens vief Steäre krieje! Tevriene woare ‘se ronkerröm, bloos schad, et Duusendjöhrije öss no öm.

Maar - Anroeth kann sech jratuliere, allemoale diene se kräftich fiere!

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort