Mundart Alt widder Chreesdaach

Mundart Alt widder Chreesdaach

Mundart Alt widder Chreesdaach
Foto: BK

Ich hann Midde September Jebu´ertsdaach, am 15. sinn et noch jenau 100 Daach, bis Chreesdaach. Uss dem Jrung, jütt et Radiosender, die an dem Daach et i´eschte Mo´el dat Leed „ Last christmas“ spillen. Dat Leed is Kult, un ich muß saaren, dat ich et uch immer jään hüür. Jenausu vill Lück, künnen et äwwer uch nit liggen, äwwer do muß m´r in den Daaren halt durch.

Last christmas heescht jo : Letzte Weihnachten, oder wie mir Berjischen saaren: Vürrijen Chreesdaach. Ich bin m´r sicher, dat bej etlichen van üch, jedes Jo´ehr irjendjet jenau su is, wie jedes Jo´ehr. (Bluus nit et Wedder) Dä een hätt alt bej de Schmückerei Striet, de anger jeht ens i´erscht mit de Jongen in de Kneipe un kütt vill ze spät Heem oder wat et uch immer sinn kann, öm Striet ze kriejen.

Dann jütt et die, die jedes Jo´ehr Erpelschloot un Wü´erschtchen essen, wat janüx fü´mech wö´er. Erpelschloot an Chreesdaach, nee, do muß en anständijen Bro´eden upp den Düsch. Schloot un Knödel jütt et dis Jo´ehr, mingen Mann wo´el Ruudkohl, äwwer den mach de Leo nit, drömswillen jütt et dat, wat uss allen schmaad. Un hingendrupp noch jet mit Himeln, wobej ich noch nit jenau weeß, wat ich mach.

Vürrijes Jo´ehr ( Last christmas) wo´er et jo fü´ en Wengtersdaach su wärm, ich jlööw, so öm de fuffzehn Jrad. Ich bin jespannt, ob et dis Jo´ehr uch widder su wü´erd. In dem Video van dem Kultleed, talpen zich Früngde durch dicken Schniee. Dat hann ich uch am Mo´endaach jemaad. Et is äwwer uch jet runger jekummen, Jott jo. Ich weeß blus nit, wiesu de Lück jannit mih mit Schnie ömjonn künnen. En Fitzelchen Schniee un nüx jeht mih up de Stro´eßen. Mo´endaach morjen jing et Telefon, dat kinn Schulbus kütt. Wie ich den Leo dann bej Oma un Opa unger haad ( die ich ens i´erder wach kreejen mo´ed, öm en noh näwwenaan ze bringen) , bin ich ze Fooß noh de Arbeet jeschlappt. Dat wo´er eejentlich herrlich. Öm acht Uhr, durch den Bösch, wo noch kinn Minsch herjeloofen is, dat hann ich su uch noch nit mit jemaad. Do ko´em ich m´r wie in dem Video vor un hann lauthals „ Last christmas“ fü´mech hin jesongen, et hätt jo kinner jehüürt, un ich haad Spaß. Willdat ich en Brill upphaad un uch jet am schweeßen wo´er ( ich wo´er su aanjetrocken, öm upp den Schulbus ze waaden, nit öm durch den Schnie im Bösch ze talpen), mo´ed ich allen Oorenblicks de Brill affdunn, willdat dat Dengen su beschlaaren wo´er. Dat wo´er äwwwer uch nüx, denn dann ko´en ich nit richtich sinn, wo ich herloofen mo´ed. Brille upp, Brille van de Naas, widder upp, hin un her. Dat jing m´r flott upp den Jeist, sach ich üch. Ich jlööw, „Last christmas“ haad ich de Kontaktlinsen in de Ooren.

Ich hann m´r äwwer trotzdem eenen jejrinst, denn in su Musikvideos, jütt et so „Problemchen“ nit, die sinn immer alle jood uss — su is et halt im Film.

De Wäche vürher, hätt et jo uch su jeschneit, dat nüx mieh jing. Do hannt m´r spontan en „Schnieebar“, bej uss vü´de Huusdüür jebaut. Baal alle No´ehrbern wo´eren do ( et ko´em jo kinner fott) un m´r haaden vill Spaß. Su jet spontanes is jo immer herrlich. Etliche Fläschen Jlööwing, un wat de Lück su Zeheemen haaden, wu´erden bej de Bahn jeschleewt. Dann ko´emen de Burschen noch upp de Idee en Jrill ze hollen, un wä´noch en Wü´eschtchen in de Truhe haad, is flott widder up Heem aan, öm se ze hollen. De Kenger hannt en Ijlu gebaut, un alle haaden Spaß.

Dat janze wo´er äwwer bevür nu baal et Chreeskeng kütt,( ach jo, uch dadrupp sinn m´r stolz, denn dat kütt noch immer ), wat in de Ömsetzung nit mih su eefach is, wenn en Keng acht is, nit fröh in et Bett jeht, un uch dückes skeptisch jet fro´echt. Ich sach fü mingen Mann, dat ich mich im Momang öm Kopp un Kraaren lüjjen muß, dometten de Leo noch jet draan jlööw, dat wo´er „Last christmas“ noch nit su schwo´er.

Wenn uch etliches wie „Vürrijes Chreesdaach“, bej uss allen is, su jütt et doch jedes Jo´ehr jet, wat angersch is, un angersch kütt.

Su is eejentlich dis Jo´ehr nüx wie vürrijes — leev Lück sinn nit mih do, angere sinn dobej jekummen — su is et im Läwwen.

Nüx bliewt, wie et wo´er, Fröüd un Leed, alles kütt immer bejeen. Su is et, un su bliewt et. Un, öm dat hie´fü dis Jo´ehr noch mim Lächeln im Jesicht ze beengen: Wat up jedenfall bliewt is, dat janz jewiss im nächstes Jo´ehr uch widder „Last christmas“ rupp un raff lüppt im Radio.

Maad et jood, jenießt dat, wat et jrad jütt, un fü´2018 wönsch ich Üch allen vill Jlück!!! BK

Meistgelesen
Neueste Artikel
Zum Thema
Aus dem Ressort